لاکچری باش

ایران جاییه که مفهوم ” لاکچری باش ”  خیلی خاطرخواه داره.

یعنی کافیه یکی پیدا شه و بگه گذاشتن ملاقه به جای پوشت توی جیب کت، خیلی لاکچریه… اونوقته که می‌بینی جوانان گولاخ سرزمینم درحالی‌‌که ملاقه در جیب دارن، مشغول سلفی گرفتنای کجکی از خودشون در لوکیشن‌های کردان و متل قو هستن اونم در هیبتی که سعی می‌کنن هم زوایای صورتشون پیدا باشه هم خفایای سیکس پک و بازوهاشون.

هرچی هم می‌گذره این لاکچری بودنه در ابعاد و زمینه های بیشتری خودشو وارد می‌کنه که این اواخر درباره ی ماه تولد فرزندان دلبندمون بود.

به اینصورت که بیمارستان‌های کودکان و بخش‌‌های زنان و زایمان در تاریخ هشتِ هشتِ نود و هشت دیگه واقعا جای سوزن انداختن نبود و هرکسی بچه ای تو شکمش داشت، از جنین هفت ماهه تا هشت و نه، به خودش گفت هرجوری شده باید بدنیا بیارمش که از قافله عقب نمونم و استارت این بچه رو هم خیلی خفن زده باشم.

حالا چرا؟ برای اینکه توی شناسنامه ی اون طفل معصوما سه تا عدد مشابه، با ریتم و آهنگ یکسان، کنار هم ردیف شده باشن و وقتی مادر پدرهاشون تو دور همیای لاکچری اندر لاکچریشون نشستن بتونن با سند و مدرک ضبط شده در ثبت احوال، مهر تاییدی به لاکچریت‌شون بزنن و بگن آقا اینم پیشینه‌ی ما و تاکید کنن که به ارواح جدمون نیستید در حدمون.

حالا اینکه اون زبون بسته بعلت زودتر بدنیا اومدن دچار مشکلات تنفسی بشه و نارس باشه و چندین روز کلی سرم و لوله و دستگاه بهش وصل باشه و اون بدن نحیف در بهترین حالت ممکن، دووم بیاره و از اون مشکلات جون سالم به در ببره یا نه که اصلا و ابدا مهم نیس،مهم رند بودن تاریخ تولدشه و البته مهمتر مامان بابای با فهم و شعورش هستن که از کاری که انجام دادن راضی باشن و از هر ابزاری برای درآوردن چشم دیگران استفاده ‌کنن، حتی اگه اون ابزار، تاریخ تولد یه نوزاد بی دفاع باشه…

کاری که هیچ موجود زنده ی دیگه ای نمی‌کنه. پس لاکچری باش .

نویسنده : ساناز بیرانوند