کتاب کافه قنادی

من دایانا گرنت هستم. در این ۱۳ سال و چهار ماهی که از زندگی­ام گذشته است، هرگز به کما نرفته­ام و تجربه­اش را هم ندارم. اما گمان می­کنم حالی که الان دارم، بی­شباهت به کما نیست. میان زمین و آسمان رها شده­ام یا بهتر است بگویم رهایم کرده­اند. ابعاد ضربه‌ای که خورده‌ام، آن‌قدر گسترده است که نمی­توانم از گوشه­ای راه فراری پیدا کنم. مثل ماهی کوچولوی بیچاره‌ای در تور بزرگی گیر افتاده­ام. به فکر فرار هم نیستم، چون جایی برای فرارکردن و پناه‌بردن ندارم. اگر بخواهم بگویم چرا الان در این شرایط افتضاح به‌سر می‌برم، باید از همان اولش شروع کنم.