با کتاب کین و ایبل ، جفری آرچر در ردیف ده نویسنده درجه اول دنیا قرار می‌گیرد.
این کتاب نمرۀ بالای ۴٫۲۹ از سایت گودریدز است که نشان می‌دهد با یک اثر خارق‌العاده مواجه هستیم.
کتابی نفس‌گیر در مورد جنگی بی‌پایان و از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز که توسط فتانه حاج‌سید‌جوادی نویسندۀ معروف کتاب بامداد خمار به فارسی ترجمه شده‌ست.
در مورد نویسنده :
آرچر از سیاست‌مداران انگلیس و جزو برترین نویسندگان جهان، متولد سال ۱۹۴۰ میلادی است.
اطلاعات کامل‌تر دربارۀ او را از اینجا بخوانید.
نظرات رسانه‌ها در مورد کتاب:
- داستانی با قدرت و احاطه سرشار و برجسته – لس آنجلس تایمز
- جفری آرچر داستانسرایی در ردیف الکساندر دوما می باشد – ایوینینگ نیوز
- من فکر نمی کنم کسی از خواندن این کتاب که یکی از بزرگترین داستانهایی است که من خوانده ام ، لذت نبرد – واشینگتن پست
- جفری آرچر ذوق بسیاری در داستانسرایی دارد – اوتو پرمینگر
- هم ردیف کتاب‌هایی که گازورثی می‌نویسد – سوزان هواچ
- بدون شک آرچر بزرگترین داستان‌سرای عصر ماست – یورکشایر پست
- او با کین و ایبل کتابی به ما هدیه کرده که مطمئناً سال‌ها باقی خواهد ماند – منچستر ایونینگ نیوز
در قسمتی از کتاب کین و ایبل می‌خوانیم:
ابتدا لئون از ولادک پیش بود.
ولی ولادی مصممانه با کتاب‌هایش کلنجار می‌رفت، بطوری که همچنان که هفته‌ها می‌گذشتند شکاف بین آنان باریک‌تر می‌شد در حالی که دوستی و رقابت بین دو پسر مرتباً افزایش می‌یافت.
معلمین آلمانی و لهستانی طرز رفتار با دو شاگرد خود را مشکل یافتند.
پسر یک بارون و پسر یک شکارچی، به عنوان دو نفر هم شأن. اگر چه هنگامی که بارون سؤالی می‌کرد آنان با اکراه تأیید می‌کردند که انتخاب آقای کوتوفسکی از لحاظ آکادمیک صحیح بوده است.رفتار معلمین نسبت به ولادک هرگز او را آزرده خاطر نمی‌ساخت زیرا هرگاه که با لئون بود رفتار آنها با آن دو یکسان بود.
بارون نشان می‌داد که از پیشرفت دو پسر خرسند است و گهگاه با لباس یا اسباب بازی‌هایی به ولادک پاداش می داد.
تحسین خالصانه ولادی نسبت به بارون تبدیل به احترام شد و هنگامی که زمان آن فرا رسید که پسرک به کلبه کوچک جنگلی برگردد تا برای کریسمس به پدر و مادرش ملحق شود، از فکر ترک کردن لئون ناراحت شد.