کتاب که هنوز من نبودم دومین اثر لیلی بخشی‌ست که سبک خاص خود او را دارد با شخصیت‌هایی قابل باور و آشنا برای همه.
کتاب برگرفته از شعر مشهور سعدی است: «همه عمر برندارم سر از این خمار مستی، که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی». موضوع این کتاب نیز مانند کتاب اول لیلی بخشی زن ها هستند.
«خورشید» شخصیت اصلی این داستان دختری سی و چند ساله است. او دوست ندارد بدرخشد بلکه می خواهد میان مردم گُم شود و با آنها بُر بخورد. این دختر یادآور بسیاری از زنان و دختران حوای ماست. او به مانند دخترانی که به دلیل ترس از شروع یک عشق از ازدواج نیز فرار می کنند، تلاش می کند که در مقابل عشق مقاومت کند.
در قسمتی از کتاب که هنوز من نبودم می‌خوانیم:
«به نظرم خیلی خوشاینده تو با چیزی مواجه بشی که فکرشم نمی کنی، اما آرزوش رو داری.
آرزوی شکستن مرزها و به هم خوردن قوانین معمول!
اتفاق افتادن یه چیز غیرمنتظره، چیزی که توی زندگی عادی و معمولی با پیروی از قوانین همیشگی، امکان نداره هیچ وقت بهش برسی.
می‌دونید مثل شکستن قلک می مونه.
نفس شکستن یه هنجارشکنیه، اما نه وقتی میخوای یه قلک سفالی رو بشکنی تا با پولش زندگیت رو تغییر بدی؛
اینجاست که شکستن مفهوم مثبتی پیدا می کنه و تبدیل به یه اتفاق خوشایند می شه.»
«با خودم فکر می‌کنم چقدر کتاب‌های موراکامی خوبند.
توی قصه‌های او هیچ چیز غیرممکن نیست.
می‌توانی ناگهان از دل یک دیوار رد بشوی یا با یک فیل هم‌صحبت بشوی! و این اصلاً تعجب‌آور نیست.
شبیه زندگی واقعی نیست.
اما کسی چه می‌داند که اگر این همه منطق نمی‌ریختیم توی این زندگیِ مثلاً واقعی، شاید می‌شد از دیوار رد شد و با حیوانات صحبت کرد…»